صبا فرزند کمال السلطنه، از کودکی با موسیقی انس پیدا کرده، زیرا پدرس مردی هنر دوست و آشنا به موسیقی بود.
اولین درس های تمبک را نزد ربابه خانم ( ندیمه ی عمه اش ) آموخت. نواختن سه تار را نزد پدر آغاز کرد و بعدها نواختن این ساز را در محضر استاد نامدار عصر << میرزا عبدالله >> تکمیل کرد.
در این زمان نزد علی اکبر شاهی به نواختن سنتور و نزد حاجی خان به نواختن تمبک پرداخت.
دوازده ساله بود که به محضر درس حسین خان اسماعیل زاده راه یافت و به فرا گرفتن کمانچه پرداخت و سپس برای آموختن ویلن نزد حسین خان هنگ آفرین رفت.
صبای 20 ساله که به موسیقی ایرانی خوب آشنا بود، به تشویق پدر وارد مدرسه ی وزیری شد ( به سال 1302 ).
طی حکمی از طرف مدرسه ی عالی موسیقی وزیری در تاریخ 16 اسفند 1308 صبا به مدیریت مدرسه ی صنایع ظریفه رشت منسوب شد و در این سفرها بود که صبا به موسیقی و ترانه های محلی علاقه مند شد و به گردآوری این آهنگ ها پرداخت که می توان به چند نمونه زیر اشاره نمود:

– دیلمان
– مازندرانی
– زردملیجه
– شوشتری موسوم به به زندان
– در قفس
– رقص چوبی قاسم آبادی در مایه ی افشاری
– کوهستانی در گوشه ی عشاق دشتی

صبا آذر ماه سال 1336 ( در شب یلدا ) در منزل مسکونی خود در خیابان ظهیر الاسلام درگذشت.
منزل وی هم اکنون به موزه موسیقی صبا شهرت دارد و قابل بازدید برای علاقه مندان می باشد.

منبع: کتاب بیایید تار و سه تار بنوازیم – کیوان ساکت – جلد دوم – نگارش: مجید محمدی حاجی